De kleurpiet

Boodschappen doen met mijn moeder gaat altijd traag.
We zijn in de boekhandel. Terwijl zij rommelt met de spullen in de winkel en praat met de mensen die ze tegen komt, koop ik stiekem alvast een Sinterklaascadeau voor haar. Precies goed. Een kleur-scheur-kalender. “Hoe gaat het met uw moeder?” vraagt de man achter de toonbank voorzichtig. Ze kennen haar wel. “Ach, het gaat natuurlijk achteruit, maar ze is vrolijk en gaat heel goed met haar dementie om.” antwoord ik. Het cadeau wordt mooi ingepakt en glijdt mijn tas in. Weer terug in haar flat verstop ik het zorgvuldig zodat ik het met Sinterklaas kan geven. Ik heb nog een week de tijd om er een gedicht bij te maken.

Iedere dag is een juweel

Sint is dol op al die platen
en heeft ook wel in de gaten
Dat hij bij jou elke dag
een kleurtje halen mag.
Vandaag is het roze, morgen geel.
Iedere dag is een juweel.
Geniet maar door van het kleurrijke leven.
Geluk kan Sint jou toch niet geven.

Om te bescheuren
Een week later ga ik opnieuw naar mijn moeder. Sinterklaas is inmiddels in het land. Thuis heb ik nog snel een gedicht gerijmd en geprint. Een bezoek aan mijn moeder vraagt altijd om goed nadenken: heeft ze nog boodschappen nodig? Moet ik nog langs de apotheek. Bepakt en bezakt kom ik bij haar aan….Ik zie het meteen.

Het cadeau uitgepakt op de bank

Overal liggen en hangen gekleurde blaadjes. Het cadeau ligt uitgepakt op de bank. Ze heeft heel januari 2016 er al uitgescheurd. Kom ik daar aan met mijn gedicht van de kleurpiet.
Ik wil bijna boos worden omdat mijn verrassing is verpest, maar ik bijt mijn tanden op elkaar. Eigenlijk moet ik ook verschrikkelijk lachen. Om te bescheuren. Mijn moeder kan het allemaal niet zoveel schelen. Ze is blij met de de kleur-velletjes.
“Het is een kalender, mam.” zeg ik nog. “Dat weet ik wel.” zegt mijn moeder ”Maar ik doe de dagen niet op volgorde. Ik pak gewoon wat ik leuk vind.”