Ik ben blij dat het een naam heeft

“Ik wist hier niks van.” zegt mijn moeder verbaasd als ik haar vertel dat ik vier weken weg ga. “Ik heb het je al eerder verteld, mam. Maar je vergeet het weer. Dat komt door de Alzheimer. “ Ze knikt. “Ik ben blij dat die vergeetachtigheid een naam heeft. Dan is het tenminste echt iets. Wat ga jij nu ook al weer doen?“ Ik leg opnieuw uit dat ik een maand op vakantie ga. “Dat is leuk voor je. Jij houd zo van reizen, daarom moet je dat gewoon doen. Je hoeft je nooit zorgen om mij te maken.” Ik schenk haar een kopje thee in. Voorzichtig vertel ik haar wat ik geregeld heb in december. “Mam. Als ik weg ben, komen Hari en Sanja de hele maand bij jou logeren.“ Mijn moeder kijkt verstoord op. “ De hele maand! En moet ik dan elke dag voor ze koken?“ zegt ze boos. “Maar mam, Hari en Sanja zijn hele goede vrienden. Zij zullen juist voor jou koken.“ antwoord ik. Mijn moeder schudt haar hoofd. “Ik red me wel. Je hoeft je geen zorgen om mij te maken.“ Tja……De thuiszorg heeft me net gebeld. Ze zijn een beetje bezorgd  omdat mijn moeder nooit thuis is als ze ’s avonds langskomen. Waar is ze dan? Ik krijg via internet van een onbekende een mooie beschrijving van een avond van mijn moeder: De deur zwaait open bij de ‘Rode peper’ in Oss. “Wat is het koud buiten en wat is het hier gezellig!” Zo stapt een mooie energieke wat oudere dame met een prachtige uitstraling het restaurant binnen. “Het is hier zo sfeervol ingericht! Zal ik er even gezellig bij komen zitten?” We zitten met vijf mensen aan tafel en willen net aan ons toetje gaan beginnen. “Hartstikke gezellig” zeggen we unaniem. We trekken er een stoel bij en bestellen een kop koffie voor haar. Ze begint te vertellen dat haar man een jaar geleden overleden is en dat ze opnieuw moet leren haar draai te vinden, dat ze vaak eenzaam is en er even uit moest. Nu is ze helemaal blij want nu heeft ze een hartstikke leuke avond doordat ze ons ontmoet. Ze zegt dat ze meer om handen wil hebben. Ik ben hulpverlener in Oss en bied meteen aan om eens iemand van het sociaal team bij haar langs te sturen. Die kan dan kijken of er activiteiten zijn in haar omgeving waar ze deel aan zou kunnen gaan nemen. Dit aanbod neemt ze graag aan. Ze is zo graag onder de mensen en vindt het zo fijn om iets te ondernemen en voor anderen nog iets te betekenen. Daarna vertelt ze hetzelfde verhaal opnieuw, over haar overleden man en haar familie….ook dat ze twee dagen per week naar dagbesteding gaat op een boerderij en hoe ze hier van geniet. Pas dan realiseer ik me dat ze in herhaling valt en dat ze mogelijk Alzheimer heeft……Een lichte paniek maakt zich van mij meester. Ze zullen haar toch zeker niet kwijt zijn? Weet ze nog wel hoe ze thuis moet komen? Wanneer ik haar vraag uit te leggen waar het huis staat waar ze woont , weet ze me gelukkig snel gerust te stellen. …. Ik realiseer me ook dat ze morgen waarschijnlijk niet meer weet wie ik ben…..Na een paar keer mijn naam gevraagd te hebben, verontschuldigt ze zich dat ze het steeds vergeet. “Komt door de Alzheimer.”zegt ze…

Een hele maand logeren
“Ik wist hier niets van.“ zegt mijn moeder. ”Wat goed dat je me mee genomen hebt. Wat is het gezellig.“ We zijn op een middag voor mantelzorgers met een muziekgroepje en een superleuke dansgroep, lekkere drankjes en hapjes. Mijn moeder en ik worden om beurten ten dans gevraagd, ouderwets gezellig met petticoats en rock en roll. We vermaken ons kostelijk, drinken nog wat met de artiesten en eten dan iets buiten de deur. Als ik na het eten mijn moeder achterlaat in haar appartement, is ze een beetje beteuterd. “Als jij weg bent, moet ik weer wennen aan alleen zijn. Ik zit hier maar op dit flatje.“ zucht ze. Dat is niet waar, want ze is meestal op pad en zit maar heel weinig uren alleen in haar appartement. Ze heeft allerlei activiteiten of gaat zelf de hort op. Maar dat vergeet ze weer snel en het gevoel van eenzaamheid is er blijkbaar altijd. “In december komen Hari en Sanja de hele maand logeren.” vertel ik. “Dan hoef je vier weken lang nooit alleen te zijn.“ Mijn moeder is enthousiast. “Echt waar. Komen ze een hele maand logeren! Wat leuk. Daar ben ik heel blij mee.”